Goed geslapen! Afgezien van de keutels in ons bed en op het nachtkastje...tja het hoort er allemaal bij ;-)

We hebben een scooter gehuurd en zijn het hele eiland rondgereden. Het was wel een groter eiland dan we in eerste instantie dachten en toen we halverwege op onverharde weg kwamen, zagen we het even somber in. Uiteindelijk alles goed gekomen en onderweg veel gezien van het echte Indonesië.

Het volk hier noemt men het Batak-volk. Dit volk is pas in 1783 ontdekt en waren destijds nog kannibalen! Inmiddels is dit kannibalisme afgeschaft,....pfff...hebben wij even geluk! De bouwstijl van de huizen hier is ook in Batak-stijl: houten huizen met een puntdak dat mooi versierd en geverfd is. Onze eerste stop was bij een traditionele 'Batak' dans. Morgan (frans meisje) en ik hebben meegedanst. We kregen daarbij een traditioneel geweven doek om ons heen, erg grappig.

Ook heb ik gevraagd of we even in het plaatselijke schooltje mochten kijken en dat mocht! De leraressen verwelkomden ons hartelijk (vooral toen ik zei dat ik ook juf ben) en er werden gelijk stoelen neergezet voorin de klas. Zo'n verschil met ons. Alle kinderen zitten op van die 'ouderwetse' schoolbanken. De juf staat voor de klas en haar kleine baby ligt gewoon op het bureau te slapen! De lerares vroeg een aantal dingen over onderwijs in Nederland en vertelde dat de juffen hier geen geld hebben om op vakantie te gaan...dan voel je je wel even zitten moet ik zeggen. We hebben dan ook maar geen foto's van binnen genomen. Typisch is verder de kleding: alle kinderen hebben witte bloesjes met rode broekjes of rokjes en de leraressen herken je aan de nette beige-kleurige uniformen.

Onderweg zie je van alles: rijstvelden waarop hard gewerkt wordt, buffels die het land bewerken, geiten, zwijnen, loslopende kippen, en overal waar we doorheen reden werd naar ons geroepen en gezwaaid, m.n. de kinderen: 'Hello Miss!' Maar een enkeling roept gelijk daarna ook: 'Money, money, money.' Bij sommige bewoners die tijdens een stop naar ons toekwamen hadden we dan ook geen goed gevoel, ook de kleintjes. Zijn ze altijd zo vriendelijk of zijn wij voor hen een lopende pinautomaat?

's Avonds nog wat foto's en email uitgewisseld met Guillaume en Morgan. Het was erg gezellig met hen. Ze gaan ook door naar Australië, maar waarschijnlijk komen we elkaar niet meer tegen.