Zo, nieuwe koelbox gehaald die het wel doet en op naar het zuiden. Vanuit Auckland, via Hamilton naar 'Rotorua' gereden, een historisch dorpje in het midden van het noordereiland waar men de Maori cultuur graag aan de toeristen laat zien. Ook is het een gebied met vele thermale bronnen. Onze eerste stop was bij een klein openbaar park waar allerlei modderbronnen borrelden. De rook die ervan afkomt ontstaat door de warmte in de aarde eronder en de lucht stinkt naar zwavel! Hierna zijn we naar de grootste geiser in dit gebied geweest: 'Pohutu' gelegen in een natuurpark vol met heetwater-en modderpoelen. We hebben een tour gedaan waarbij een Maori-vrouw vertelde over de geisers en de Maori cultuur. Elke uur spuit de geiser zo'n 30 meter heet water (96 graden celsius!) de lucht in. Ook het gebergte en de stenen eromheen voelen echt warm aan, heel vreemd. Dat de aarde zo warm kan zijn van binnen! Hierna hebben we een show gezien waarin een stukje van de Maori cultuur naar voren kwam. De klederdracht, zang, dans en instrumenten; alles in Maori-stijl. Leuk om te zien.

Onze tweede stop was 'Lake Taupo', een groot meer temidden van de bergen. We waren er rond zonsondergang. Met de zon schijnend op de wolken en de mist op de bergen in de verte kreeg het geheel bijna iets magisch. Zie foto's. Vlakbij het meer stroomt een wilde rivier die uitmondt in een waterval 'Huka Falls', waar je ook op kunt raften. Nou, het leek net een wildwaterbaan, dus mij niet gezien! Uiteindelijk zijn we gaan slapen in het dorpje 'Turangi', ten zuidwesten van het meer. Morgen willen we naar de I-site (soort VVV in N-Z) om meer informatie op te vragen over het natuurpark 'Tongariro'. Hier schijn je namelijk heel spectaculair te kunnen wandelen.

De hele nacht regen gehad en ook de volgende dag: regen, regen, regen! Bij het informatiecentrum vertelden ze ons dat het niet mogelijk was om de bergen van het nationaal park 'Tongariro' te beklimmen, vanwege de slechte weersomstandigheden. We konden een windkracht van 100 km/uur verwachten op de top! Nou, dat deden we dus maar niet. Zelfs in onze 'Hippe koektrommel op wielen' voelden we de windvlagen. We gingen echt wiebelend over de snelweg. We zijn maar snel doorgereden naar de hoofdstad in het zuidelijkste puntje van het noordereiland: 'Wellington'. Daar hebben we de bus kunnen parkeren bij een hostel zodat we de volgende dag naar het centrum konden lopen.