Indonesië Dag 29: Lombok -10 augustus 2010
Vanochtend lekker aan het zwembad gelegen en vanmiddag op de scooter naar het weeshuis gegaan. Wonder boven wonder konden we het na zo'n half uur rijden al vinden. Er staat namelijk nergens in Indonesie duidelijk aangegeven in welke straat je je bevindt en een grote wegwijzer vind je maar zo af en toe.
Het weeshuis heet 'Peduli Anak' en bestaat uit een complex waarop zowel een weeshuis als een schooltje staan. Het geheel ziet er voor Indonesische begrippen erg verzorgd uit. De stichting bestaat nu zo'n 5 jaar en is opgericht door een geslaagde zakenman, Chaim, uit Nederland die iets wilde doen voor de straatkinderen van Lombok. Hij heeft al zijn bezittingen in Nederland hiervoor achtergelaten. Over 'met hart en ziel' gesproken.
We werden hartelijk ontvangen door de medewerkers daar en door Melanie, het collegaatje van Anne op Basisschool Klavertje Vier in Hoofddorp. Zij heeft ons samen met vrijwilligster Jantine rondgeleid en verteld over alle dingen die zij en haar man in de 2 weken dat zij er zijn voor Peduli Anak gedaan hebben. En dat is een heleboel! Ze zijn er elke dag van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat te vinden. Haar man Hemy is verantwoordelijk voor de financien en Melanie houdt zich bezig met het opzetten van inhoudelijk onderwijs. Dat houdt in: coachen van leerkrachten, aanschaffen van materialen enz enz. En dat allemaal op vrijwillige basis: petje af!!!
Net voor de vakantie is Melanie samen met Chaim, de oprichter van Penduli Anak en zijn vrouw en kinderen bij mij in de klas komen kijken toen zij in Nederland waren. Chaim en zijn vrouw hebben 2 weeskinderen geadopteerd en deze jongens heb ik vandaag ook weer gezien. Ze wisten niet meer wie ik was, maar wel dat ze in Nederland op een school waren geweest.
De kinderen die er rondliepen leken het erg naar hun zin te hebben. Sommige gaven netjes een hand en lieten blijken dat ze respect hebben voor volwassenen. Dit doen ze dan door jouw hand op hun voorhoofd te leggen tijdens het groeten, een mooi gebaar. Naast het krijgen van een aantal uren onderwijs per dag, krijgen de kinderen ook creatieve vakken en moeten ze 4 keer per dag bidden. Voor elk gebed moeten ze eerst douchen. Het werd ons wel duidelijk dat het geloof erg belangrijk is.
Ik vond het erg leuk om eens te zien en aan te horen wat een werk er allemaal achter deze stichting zit. Alles bij elkaar werken er zo'n 30 mensen om 70 kinderen een toekomst te geven. Als je dan bedenkt onder welke omstandigheden de kinderen vóór het weeshuis leefden: op straat of op een vuilnisbelt en wat ze nu krijgen: in één woord geweldig!
Voor meer informatie zie: www.pedulianak.com
Reacties
Reacties
Lijkt me erg mooi om een keer van dichtbij te zien! Voor ons is alles zo vanzelfsprekend! Knap hoor dat ze dit nog erbij doen in de vakantie!
xxx
Wat goed dat jullie die school bezocht hebben! Wat een verschil zal dat zijn met je eigen schooltje hè Annne.. Zo te lezen erg indrukwekkend. Leuk om jullie verhalen te lezen!!
Hoi Anne en Hans,
toen jullie bij het weeshuis waren, stuurde Melanie me direct een SMSje: leuk!
Groetjes,
Lida
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}